نلسون ماندلا در ۱۹۱۸ در خانوادهای سلطنتی از قبیلهی ثمبو در آفریقای جنوبی به دنیا آمد. در آن زمان سفیدپوستها کشور آفریقای جنوبی را اداره میکردند و او سیاهپوست بود. حتی خانوادهی سرشناسی که در آن به دنیا آمده بود هم نمیتوانست او را از سیستم ظالمانهی تفکیک نژادی موسوم به «آپارتاید» نجات دهد. ماندلا بلافاصله بعد از ورود به دانشکده، درگیر اعتراضات گوناگونی علیه تبعیض نژادی شد. در ابتدا، او مایل بود برای استیفای حقوق شهروندی تمام شهروندان در آفریقای جنوبی از روشهای مسالمتآمیز استفاده کند، نظیر اعتصاب و تحریم، اما در سال ۱۹۶۲، وقتی پلیس سفیدپوست ۶۹ نفر از معترضان سیاهپوست را در شاپرویل کشت، ماندلا بهعنوان رهبر یک سازمان فعال حقوق شهروندی، یعنی کنگرهی ملی آفریقا (ANC)، به استقبال برخی روشهای مقاومت خشونتآمیز رفت. پس از اینکه فعالیت کنگرهی ملی آفریقا در سال ۱۹۶۲ ممنوع اعلام شد، ماندلا به اتهام خرابکاری، خیانت و اقدام خشونتآمیز علیه امنیت ملی دستگیر شد. در طول محاکمهی هشتماههاش، طی سخنانی توانست چهرهی خود را در عرصهی بینالملل در اذهان مردم جهان ثبت کند. او در یکی از جملات پایانی سخنانش گفته بود: «من خواهان جامعهای آزاد و دموکراتیک هستم که در آن تمام افراد در صلح و صفا و با فرصتهای برابر زندگی کنند. این رؤیایی است که من برای تعبیرشدن آن زندگی میکنم. اما اگر لازمهی تعبیر این رؤیا مرگ باشد، با آغوش باز از آن استقبال خواهم کرد». ماندلا ۲۷ سال از عمر خود را در زندان بود و اکثر این دوران را با اعمال شاقه گذراند. اما در این دوره توانست در حقوق مدرک بگیرد، بیانیههای سیاسی را مخفیانه به بیرون از زندان بفرستد و زندگینامهی خود را بنویسد. دوران طولانی حبس او توانست هالهای از رمز و راز بر گرد چهرهاش ترسیم کند و برای او بهعنوان مبارز راه آزادی، اعتبار ایجاد کند. سرانجام در سال ۱۹۹۰، تحتفشارهای بینالمللی، هم او از زندان آزاد شد و هم رژیم آپارتاید از بین رفت. چند سال بعد، در ۱۹۹۴، در اولین انتخابات پارلمانی چند نژادی، بهعنوان اولین رئیسجمهوری آفریقای جنوبی برگزیده شد. در سال ۱۹۹۹، ماندلا از سیاست کنارهگیری کرد، اما باز هم تا هنگام مرگ به ترویج صلح و عدالت اجتماعی در سراسر جهان ادامه داد.
